pomocnictwo

Polish

Etymology

From pomocnik +‎ -stwo.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔ.mɔt͡sˈɲit͡s.tfɔ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡stfɔ
• Syllabification: po‧moc‧nic‧two

Noun

pomocnictwo n

1. (law) crime of intentionally helping someone commit another crime (Is there an English equivalent to this definition?)

Declension

Declension of pomocnictwo

	singular	plural
nominative	pomocnictwo	pomocnictwa
genitive	pomocnictwa	pomocnictw
dative	pomocnictwu	pomocnictwom
accusative	pomocnictwo	pomocnictwa
instrumental	pomocnictwem	pomocnictwami
locative	pomocnictwie	pomocnictwach
vocative	pomocnictwo	pomocnictwa

See also

• poplecznictwo

Further reading

• pomocnictwo in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• pomocnictwo in Polish dictionaries at PWN