praeclusus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of praeclūdō.
Participle edit
praeclūsus (feminine praeclūsa, neuter praeclūsum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | praeclūsus | praeclūsa | praeclūsum | praeclūsī | praeclūsae | praeclūsa | |
| Genitive | praeclūsī | praeclūsae | praeclūsī | praeclūsōrum | praeclūsārum | praeclūsōrum | |
| Dative | praeclūsō | praeclūsō | praeclūsīs | ||||
| Accusative | praeclūsum | praeclūsam | praeclūsum | praeclūsōs | praeclūsās | praeclūsa | |
| Ablative | praeclūsō | praeclūsā | praeclūsō | praeclūsīs | |||
| Vocative | praeclūse | praeclūsa | praeclūsum | praeclūsī | praeclūsae | praeclūsa | |
References edit
- “praeclusus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “praeclusus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- praeclusus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.