prolocutio
Latin edit
Etymology edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /proː.loˈkuː.ti.oː/, [proːɫ̪ɔˈkuːt̪ioː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /pro.loˈkut.t͡si.o/, [proloˈkut̪ː͡s̪io]
Noun edit
prōlocūtiō f (genitive prōlocūtiōnis); third declension
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}
.
Declension edit
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | prōlocūtiō | prōlocūtiōnēs |
Genitive | prōlocūtiōnis | prōlocūtiōnum |
Dative | prōlocūtiōnī | prōlocūtiōnibus |
Accusative | prōlocūtiōnem | prōlocūtiōnēs |
Ablative | prōlocūtiōne | prōlocūtiōnibus |
Vocative | prōlocūtiō | prōlocūtiōnēs |
References edit
- “prolocutio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- prolocutio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.