przekładacz
Polish edit
Etymology edit
From przekładać + -acz. First attested in 1564.[1]
Pronunciation edit
- IPA(key): /pʂɛˈkwa.dat͡ʂ/
- (Middle Polish) IPA(key): /pʂɛˈkɫa.dat͡ʂ/, /pr̝ɛˈkɫa.dat͡ʂ/
Audio (file) - Rhymes: -adat͡ʂ
- Syllabification: prze‧kła‧dacz
Noun edit
przekładacz m pers
- (archaic, translation studies) translator
- Synonym: tłumacz
Declension edit
Declension of przekładacz
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | przekładacz | przekładacze |
| genitive | przekładacza | przekładaczy |
| dative | przekładaczowi | przekładaczom |
| accusative | przekładacza | przekładaczy |
| instrumental | przekładaczem | przekładaczami |
| locative | przekładaczu | przekładaczach |
| vocative | przekładaczu | przekładacze |
Related terms edit
adjectives
adverbs
nouns
verbs
- kładać impf
- kłaść impf
- przekładać impf
- przekłaść pf
References edit
- ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “przekładacz”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
Further reading edit
- przekładacz in Polish dictionaries at PWN
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “przekładacz”, in Słownik języka polskiego[1]
- Aleksander Zdanowicz (1861) “przekładacz”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[2]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “przekładacz”, in Słownik języka polskiego[3] (in Polish), volume 5, Warsaw, page 108
- przekładacz in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
- Bańkowski, Andrzej (2000) “przekładacz”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)