przypowiadanie

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish przypowiedanie. By surface analysis, przypowiadać +‎ -anie.

Pronunciation

• IPA^(key): /pʂɨ.pɔ.vjaˈda.ɲɛ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /pʂɨ.pɔ.vjaˈda.ɲe/, /pr̝ɨ.pɔ.vjaˈda.ɲe/
• Rhymes: -aɲɛ
• Syllabification: przy‧po‧wia‧da‧nie

Noun

przypowiadanie n

1. verbal noun of przypowiadać

Declension

Declension of przypowiadanie

	singular
nominative	przypowiadanie
genitive	przypowiadania
dative	przypowiadaniu
accusative	przypowiadanie
instrumental	przypowiadaniem
locative	przypowiadaniu
vocative	przypowiadanie

Further reading

• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “przypowiadanie, [przypowiedanie]”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “przypowiadanie”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[1]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “przypowiadanie”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 5, Warsaw, page 348
• przypowiadanie in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego