pseudochristus
Latin edit
Etymology edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /pseu̯.doˈkʰris.tus/, [ps̠ɛu̯d̪ɔˈkʰrɪs̠t̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /pseu̯.doˈkris.tus/, [pseu̯d̪oˈkrist̪us]
Noun edit
pseudochristus m (genitive pseudochristī); second declension
- false Christ
- 1979, “Mark 13:22”, in Nova Vulgata:
- Exsurgent enim pseudochristi et pseudoprophetae.
- For false Christs and false prophets shall rise.
Declension edit
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | pseudochristus | pseudochristī |
Genitive | pseudochristī | pseudochristōrum |
Dative | pseudochristō | pseudochristīs |
Accusative | pseudochristum | pseudochristōs |
Ablative | pseudochristō | pseudochristīs |
Vocative | pseudochriste | pseudochristī |