Latin edit

Etymology edit

pseudo- +‎ Christus

Pronunciation edit

Noun edit

pseudochristus m (genitive pseudochristī); second declension

  1. false Christ
    • 1979, “Mark 13:22”, in Nova Vulgata:
      Exsurgent enim pseudochristi et pseudoprophetae.
      For false Christs and false prophets shall rise.

Declension edit

Second-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative pseudochristus pseudochristī
Genitive pseudochristī pseudochristōrum
Dative pseudochristō pseudochristīs
Accusative pseudochristum pseudochristōs
Ablative pseudochristō pseudochristīs
Vocative pseudochriste pseudochristī