Finnish edit

Etymology edit

From Proto-Finnic *rähmä. Ultimately sound-symbolic.[1]

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈræhmæ/, [ˈræhmæ]
  • Rhymes: -æhmæ
  • Syllabification(key): räh‧mä

Noun edit

rähmä

  1. rheum, sleep (substance found in the corner of the eye)
    Synonym: unihiekka
  2. (idiomatic) mild expletive
    Voi rähmä!
    Oh, bother!

Declension edit

Inflection of rähmä (Kotus type 10/koira, no gradation)
nominative rähmä rähmät
genitive rähmän rähmien
partitive rähmää rähmiä
illative rähmään rähmiin
singular plural
nominative rähmä rähmät
accusative nom. rähmä rähmät
gen. rähmän
genitive rähmän rähmien
rähmäinrare
partitive rähmää rähmiä
inessive rähmässä rähmissä
elative rähmästä rähmistä
illative rähmään rähmiin
adessive rähmällä rähmillä
ablative rähmältä rähmiltä
allative rähmälle rähmille
essive rähmänä rähminä
translative rähmäksi rähmiksi
abessive rähmättä rähmittä
instructive rähmin
comitative See the possessive forms below.
Possessive forms of rähmä (Kotus type 10/koira, no gradation)
first-person singular possessor
singular plural
nominative rähmäni rähmäni
accusative nom. rähmäni rähmäni
gen. rähmäni
genitive rähmäni rähmieni
rähmäinirare
partitive rähmääni rähmiäni
inessive rähmässäni rähmissäni
elative rähmästäni rähmistäni
illative rähmääni rähmiini
adessive rähmälläni rähmilläni
ablative rähmältäni rähmiltäni
allative rähmälleni rähmilleni
essive rähmänäni rähminäni
translative rähmäkseni rähmikseni
abessive rähmättäni rähmittäni
instructive
comitative rähmineni
second-person singular possessor
singular plural
nominative rähmäsi rähmäsi
accusative nom. rähmäsi rähmäsi
gen. rähmäsi
genitive rähmäsi rähmiesi
rähmäisirare
partitive rähmääsi rähmiäsi
inessive rähmässäsi rähmissäsi
elative rähmästäsi rähmistäsi
illative rähmääsi rähmiisi
adessive rähmälläsi rähmilläsi
ablative rähmältäsi rähmiltäsi
allative rähmällesi rähmillesi
essive rähmänäsi rähminäsi
translative rähmäksesi rähmiksesi
abessive rähmättäsi rähmittäsi
instructive
comitative rähminesi
first-person plural possessor
singular plural
nominative rähmämme rähmämme
accusative nom. rähmämme rähmämme
gen. rähmämme
genitive rähmämme rähmiemme
rähmäimmerare
partitive rähmäämme rähmiämme
inessive rähmässämme rähmissämme
elative rähmästämme rähmistämme
illative rähmäämme rähmiimme
adessive rähmällämme rähmillämme
ablative rähmältämme rähmiltämme
allative rähmällemme rähmillemme
essive rähmänämme rähminämme
translative rähmäksemme rähmiksemme
abessive rähmättämme rähmittämme
instructive
comitative rähminemme
second-person plural possessor
singular plural
nominative rähmänne rähmänne
accusative nom. rähmänne rähmänne
gen. rähmänne
genitive rähmänne rähmienne
rähmäinnerare
partitive rähmäänne rähmiänne
inessive rähmässänne rähmissänne
elative rähmästänne rähmistänne
illative rähmäänne rähmiinne
adessive rähmällänne rähmillänne
ablative rähmältänne rähmiltänne
allative rähmällenne rähmillenne
essive rähmänänne rähminänne
translative rähmäksenne rähmiksenne
abessive rähmättänne rähmittänne
instructive
comitative rähminenne
third-person possessor
singular plural
nominative rähmänsä rähmänsä
accusative nom. rähmänsä rähmänsä
gen. rähmänsä
genitive rähmänsä rähmiensä
rähmäinsärare
partitive rähmäänsä rähmiään
rähmiänsä
inessive rähmässään
rähmässänsä
rähmissään
rähmissänsä
elative rähmästään
rähmästänsä
rähmistään
rähmistänsä
illative rähmäänsä rähmiinsä
adessive rähmällään
rähmällänsä
rähmillään
rähmillänsä
ablative rähmältään
rähmältänsä
rähmiltään
rähmiltänsä
allative rähmälleen
rähmällensä
rähmilleen
rähmillensä
essive rähmänään
rähmänänsä
rähminään
rähminänsä
translative rähmäkseen
rähmäksensä
rähmikseen
rähmiksensä
abessive rähmättään
rähmättänsä
rähmittään
rähmittänsä
instructive
comitative rähmineen
rähminensä

Derived terms edit

References edit

  1. ^ Itkonen, Erkki, Kulonen, Ulla-Maija, editors (1992–2000), Suomen sanojen alkuperä [The origin of Finnish words]‎[1] (in Finnish), Helsinki: Institute for the Languages of Finland/Finnish Literature Society, →ISBN

Further reading edit

Anagrams edit