rüütel
See also: Rüütel
Estonian edit
Etymology edit
From Middle Low German ruter.
Noun edit
rüütel (genitive rüütli, partitive rüütlit)
Declension edit
| Declension of rüütel (ÕS type 2/õpik, no gradation) | |||
|---|---|---|---|
| singular | plural | ||
| nominative | rüütel | rüütlid | |
| accusative | nom. | ||
| gen. | rüütli | ||
| genitive | rüütlite | ||
| partitive | rüütlit | rüütleid | |
| illative | rüütlisse | rüütlitesse rüütleisse | |
| inessive | rüütlis | rüütlites rüütleis | |
| elative | rüütlist | rüütlitest rüütleist | |
| allative | rüütlile | rüütlitele rüütleile | |
| adessive | rüütlil | rüütlitel rüütleil | |
| ablative | rüütlilt | rüütlitelt rüütleilt | |
| translative | rüütliks | rüütliteks rüütleiks | |
| terminative | rüütlini | rüütliteni | |
| essive | rüütlina | rüütlitena | |
| abessive | rüütlita | rüütliteta | |
| comitative | rüütliga | rüütlitega | |