rabıt

See also: rabit

Turkish

Etymology 1

Inherited from Ottoman Turkish ربط (rabt), from Arabic رَبْط (rabṭ).

Pronunciation

• IPA^(key): /ɾaˈbɯt/
• Hyphenation: ra‧bıt

Noun

rabıt (definite accusative raptı, plural rabıtlar) (archaic)

1. bow, lace

   Synonyms: bağ, bent, rabıta

Declension

Inflection
Nominative	rabıt
Definite accusative	raptı
	Singular	Plural
Nominative	rabıt	rabıtlar
Definite accusative	raptı	rabıtları
Dative	rapta	rabıtlara
Locative	rabıtta	rabıtlarda
Ablative	rabıttan	rabıtlardan
Genitive	raptın	rabıtların

Derived terms

• rabıt edatı
• raptetmek

 

Related terms

• irtibat
• merbut
• rabıta
• rapten
• raptiye
• zapturapt

 

Etymology 2

Inherited from Ottoman Turkish رابط (rabıt), from Arabic رَابِط (rābiṭ).

Pronunciation

• IPA^(key): /ɾaːˈbɯt/
• Hyphenation: ra‧bıt

Noun

rabıt (definite accusative rabıtı, plural rabıtlar) (archaic, linguistics)

1. conjunction

   Synonyms: bağlaç, rabıt edatı

Declension

Inflection
Nominative	rabıt
Definite accusative	rabıtı
	Singular	Plural
Nominative	rabıt	rabıtlar
Definite accusative	rabıtı	rabıtları
Dative	rabıta	rabıtlara
Locative	rabıtta	rabıtlarda
Ablative	rabıttan	rabıtlardan
Genitive	rabıtın	rabıtların

Further reading

• “rabıt”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
• Çağbayır, Yaşar (2007) “rabıt”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 3924a
• Nişanyan, Sevan (2002–) “rapt”, in Nişanyan Sözlük