See also: relíquia

Italian

edit

Etymology

edit

From Latin reliquiae (relics).

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /reˈli.kwja/, /reˈli.kwi.a/[1]
  • Rhymes: -ikwja, -ikwia
  • Hyphenation: re‧lì‧quia, re‧lì‧qui‧a

Noun

edit

reliquia f (plural reliquie)

  1. relic (religious)
  2. reliquary

References

edit
  1. ^ reliquia in Luciano Canepari, Dizionario di Pronuncia Italiana (DiPI)

Latin

edit

Etymology

edit

From reliquus (abandoned), itself from older *relikwos. Related to relinquō (I relinquish). Probably derived from reliquiae, reinterpreted as a singular noun.

Pronunciation

edit

Noun

edit

reliquia f (genitive reliquiae); first declension

  1. (Late Latin) remain, relic
  2. (Late Latin) remnant

Declension

edit

First-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative reliquia reliquiae
Genitive reliquiae reliquiārum
Dative reliquiae reliquiīs
Accusative reliquiam reliquiās
Ablative reliquiā reliquiīs
Vocative reliquia reliquiae

Descendants

edit

Spanish

edit

Etymology

edit

From Latin reliquiae (relics).

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /reˈlikja/ [reˈli.kja]
  • Rhymes: -ikja
  • Syllabification: re‧li‧quia

Noun

edit

reliquia f (plural reliquias)

  1. relic, heirloom
  2. vestige
edit

Further reading

edit