reprehensibilis
Latin edit
Etymology edit
From reprehēnsus + -bilis.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /re.pre.henˈsi.bi.lis/, [rɛpre(ɦ)ẽːˈs̠ɪbɪlʲɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /re.pre.enˈsi.bi.lis/, [repreːnˈsiːbilis]
Adjective edit
reprehēnsibilis (neuter reprehēnsibile); third-declension two-termination adjective
Declension edit
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | reprehēnsibilis | reprehēnsibile | reprehēnsibilēs | reprehēnsibilia | |
Genitive | reprehēnsibilis | reprehēnsibilium | |||
Dative | reprehēnsibilī | reprehēnsibilibus | |||
Accusative | reprehēnsibilem | reprehēnsibile | reprehēnsibilēs reprehēnsibilīs |
reprehēnsibilia | |
Ablative | reprehēnsibilī | reprehēnsibilibus | |||
Vocative | reprehēnsibilis | reprehēnsibile | reprehēnsibilēs | reprehēnsibilia |
Related terms edit
Descendants edit
- Catalan: reprensible
- English: reprehensible
- French: répréhensible
- Italian: riprensibile, reprensibile
- Portuguese: repreensível
- Romanian: reprehensibil
- Spanish: reprensible, reprehensible
References edit
- “reprehensibilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- reprehensibilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.