riproĉi

Esperanto

Etymology

Borrowed from English reproach, French reprocher +‎ -i.

Verb

riproĉi (present riproĉas, past riproĉis, future riproĉos, conditional riproĉus, volitive riproĉu)

1. to reproach

Conjugation

Conjugation of riproĉi present past future singular plural singular plural singular plural tense riproĉas riproĉis riproĉos active participle riproĉanta riproĉantaj riproĉinta riproĉintaj riproĉonta riproĉontaj acc. riproĉantan riproĉantajn riproĉintan riproĉintajn riproĉontan riproĉontajn passive participle riproĉata riproĉataj riproĉita riproĉitaj riproĉota riproĉotaj acc. riproĉatan riproĉatajn riproĉitan riproĉitajn riproĉotan riproĉotajn nominal active participle riproĉanto riproĉantoj riproĉinto riproĉintoj riproĉonto riproĉontoj acc. riproĉanton riproĉantojn riproĉinton riproĉintojn riproĉonton riproĉontojn nominal passive participle riproĉato riproĉatoj riproĉito riproĉitoj riproĉoto riproĉotoj acc. riproĉaton riproĉatojn riproĉiton riproĉitojn riproĉoton riproĉotojn adverbial active participle riproĉante riproĉinte riproĉonte adverbial passive participle riproĉate riproĉite riproĉote infinitive riproĉi imperative riproĉu conditional riproĉus