risiloquium
Latin
editEtymology
editPronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /riː.siˈlo.kʷi.um/, [riːs̠ɪˈɫ̪ɔkʷiʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ri.siˈlo.kwi.um/, [ris̬iˈlɔːkwium]
Noun
editrīsiloquium n (genitive rīsiloquiī or rīsiloquī); second declension
Declension
editSecond-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | rīsiloquium | rīsiloquia |
Genitive | rīsiloquiī rīsiloquī1 |
rīsiloquiōrum |
Dative | rīsiloquiō | rīsiloquiīs |
Accusative | rīsiloquium | rīsiloquia |
Ablative | rīsiloquiō | rīsiloquiīs |
Vocative | rīsiloquium | rīsiloquia |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
edit- “risiloquium”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- risiloquium in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.