rjúka

See also: rjuka

Icelandic

Etymology

From Old Norse rjúka, from Proto-Germanic *reukaną. Related to reykur.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrjuːka/

  Rhymes: -uːka

Verb

rjúka (strong verb, third-person singular past indicative rauk, third-person plural past indicative ruku, supine rokið)

1. to give off smoke or steam
2. to rush

Conjugation

rjúka — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að rjúka
supine (sagnbót)		rokið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		rjúkandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég rýk	við rjúkum	present (nútíð)	ég rjúki	við rjúkum
	þú rýkur	þið rjúkið		þú rjúkir	þið rjúkið
	hann, hún, það rýkur	þeir, þær, þau rjúka		hann, hún, það rjúki	þeir, þær, þau rjúki
past (þátíð)	ég rauk	við rukum	past (þátíð)	ég ryki	við rykjum
	þú raukst	þið rukuð		þú rykir	þið rykjuð
	hann, hún, það rauk	þeir, þær, þau ruku		hann, hún, það ryki	þeir, þær, þau rykju
imperative (boðháttur)	rjúk (þú)	rjúkið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	rjúktu	rjúkiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

rokinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	rokinn	rokin	rokið		roknir	roknar	rokin
accusative (þolfall)	rokinn	rokna	rokið		rokna	roknar	rokin
dative (þágufall)	roknum	rokinni	roknu		roknum	roknum	roknum
genitive (eignarfall)	rokins	rokinnar	rokins		rokinna	rokinna	rokinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	rokni	rokna	rokna		roknu	roknu	roknu
accusative (þolfall)	rokna	roknu	rokna		roknu	roknu	roknu
dative (þágufall)	rokna	roknu	rokna		roknu	roknu	roknu
genitive (eignarfall)	rokna	roknu	rokna		roknu	roknu	roknu

References

• Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *reukaną.

Verb

rjúka (singular past indicative rauk, plural past indicative ruku, past participle rokinn)

1. to reek, emit smoke or vapor
   1. (impersonal)
      rýkr af einhverjum

      reek rises from someone

2. to be driven, drifted like smoke
3. (figuratively) to fly

   sverðit rauk ór hendi hánum

   the sword flew out of his hand

Conjugation

Conjugation of rjúka — active (strong class 2)

infinitive	rjúka
present participle	rjúkandi
past participle	rokinn
indicative	present	past
1st-person singular	rýk	rauk
2nd-person singular	rýkr	raukt
3rd-person singular	rýkr	rauk
1st-person plural	rjúkum	rukum
2nd-person plural	rjúkið	rukuð
3rd-person plural	rjúka	ruku
subjunctive	present	past
1st-person singular	rjúka	ryka
2nd-person singular	rjúkir	rykir
3rd-person singular	rjúki	ryki
1st-person plural	rjúkim	rykim
2nd-person plural	rjúkið	rykið
3rd-person plural	rjúki	ryki
imperative	present
2nd-person singular	rjúk
1st-person plural	rjúkum
2nd-person plural	rjúkið

Conjugation of rjúka — mediopassive (strong class 2)

infinitive	rjúkask
present participle	rjúkandisk
past participle	rokizk
indicative	present	past
1st-person singular	rjúkumk	rukumk
2nd-person singular	rýksk	raukzk
3rd-person singular	rýksk	rauksk
1st-person plural	rjúkumsk	rukumsk
2nd-person plural	rjúkizk	rukuzk
3rd-person plural	rjúkask	rukusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	rjúkumk	rykumk
2nd-person singular	rjúkisk	rykisk
3rd-person singular	rjúkisk	rykisk
1st-person plural	rjúkimsk	rykimsk
2nd-person plural	rjúkizk	rykizk
3rd-person plural	rjúkisk	rykisk
imperative	present
2nd-person singular	rjúksk
1st-person plural	rjúkumsk
2nd-person plural	rjúkizk

Related terms

• reykja
• reykr

Descendants

• Icelandic: rjúka
• Faroese: rúka
• Norwegian Nynorsk: ryka, ryke, rjuka
• Old Swedish: riūka
  • Swedish: ryka
• Danish: ryge
  • Norwegian Bokmål: ryke

References

• “rjúka”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press