ruilkaart

Dutch

Etymology

From ruilen +‎ kaart, calque of English trading card.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrœy̯l.kaːrt/
• Hyphenation: ruil‧kaart

Noun

ruilkaart f (plural ruilkaarten, diminutive ruilkaartje n)

1. trading card

Derived terms

• ruilkaartspel