ruminatio
Latin
editEtymology
editPronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /ruː.miˈnaː.ti.oː/, [ruːmɪˈnäːt̪ioː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ru.miˈnat.t͡si.o/, [rumiˈnät̪ː͡s̪io]
Noun
editrūminātiō f (genitive rūminātiōnis); third declension
Declension
editThird-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | rūminātiō | rūminātiōnēs |
Genitive | rūminātiōnis | rūminātiōnum |
Dative | rūminātiōnī | rūminātiōnibus |
Accusative | rūminātiōnem | rūminātiōnēs |
Ablative | rūminātiōne | rūminātiōnibus |
Vocative | rūminātiō | rūminātiōnēs |
References
edit- “ruminatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- ruminatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.