rupico
Latin edit
Etymology edit
From rupex (“uncivilized man, boor, lout”) + -ō.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈru.pi.koː/, [ˈrʊpɪkoː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈru.pi.ko/, [ˈruːpiko]
Noun edit
rupicō m (genitive rupicōnis); third declension
Declension edit
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | rupicō | rupicōnēs |
Genitive | rupicōnis | rupicōnum |
Dative | rupicōnī | rupicōnibus |
Accusative | rupicōnem | rupicōnēs |
Ablative | rupicōne | rupicōnibus |
Vocative | rupicō | rupicōnēs |
Synonyms edit
- (boor): rupex
Related terms edit
References edit
- “rupico”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- rupico in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- rupico in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.