sókn

See also: sokn

Icelandic

Etymology

From Old Norse sókn, from Proto-Germanic *sōkniz. Related to sækja and saka.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈsouhkn̥]

Noun

sókn f (genitive singular sóknar, nominative plural sóknir)

1. attack, offensive
2. parish
3. petition, application
4. prosecution

Declension

declension of sókn

f-s2	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	sókn	sóknin	sóknir	sóknirnar
accusative	sókn	sóknina	sóknir	sóknirnar
dative	sókn	sókninni	sóknum	sóknunum
genitive	sóknar	sóknarinnar	sókna	sóknanna

Derived terms

• sóknarmaður (“parishioner; striker”)
• sóknarbarn (“parishioner”)
• sóknarnefnd (“parish council”)

Related terms

• umsókn (“application”)
• aðsókn (“attendance”)
• rannsókn (“investigation”)
• heimsókn (“visit”)