sökkva

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsœhkva/

  Rhymes: -œhkva

Etymology 1

From Old Norse søkkva, from Proto-Germanic *sinkwaną, from Proto-Indo-European *sengʷ-.

Verb

sökkva (strong verb, third-person singular past indicative sökk, third-person plural past indicative sukku, supine sokkið)

1. (intransitive) to sink

Conjugation

sökkva — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að sökkva
supine (sagnbót)		sokkið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		sökkvandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég sekk	við sökkvum	present (nútíð)	ég sökkvi	við sökkvum
	þú sekkur	þið sökkvið		þú sökkvir	þið sökkvið
	hann, hún, það sekkur	þeir, þær, þau sökkva		hann, hún, það sökkvi	þeir, þær, þau sökkvi
past (þátíð)	ég sökk	við sukkum	past (þátíð)	ég sykki	við sykkjum
	þú sökkst	þið sukkuð		þú sykkir	þið sykkjuð
	hann, hún, það sökk	þeir, þær, þau sukku		hann, hún, það sykki	þeir, þær, þau sykkju
imperative (boðháttur)	sökk (þú)	sökkvið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	sökktu	sökkviði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

sokkinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	sokkinn	sokkin	sokkið		sokknir	sokknar	sokkin
accusative (þolfall)	sokkinn	sokkna	sokkið		sokkna	sokknar	sokkin
dative (þágufall)	sokknum	sokkinni	sokknu		sokknum	sokknum	sokknum
genitive (eignarfall)	sokkins	sokkinnar	sokkins		sokkinna	sokkinna	sokkinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	sokkni	sokkna	sokkna		sokknu	sokknu	sokknu
accusative (þolfall)	sokkna	sokknu	sokkna		sokknu	sokknu	sokknu
dative (þágufall)	sokkna	sokknu	sokkna		sokknu	sokknu	sokknu
genitive (eignarfall)	sokkna	sokknu	sokkna		sokknu	sokknu	sokknu

Etymology 2

From Old Norse søkkva, from Proto-Germanic *sankwijaną.

Verb

sökkva (weak verb, third-person singular past indicative sökkti, supine sökkt)

1. (transitive, with dative) to sink