schedel
Dutch edit
Alternative forms edit
Etymology edit
From Middle Dutch schedele, from Old Dutch skēthila, *skeithila (“part, crown, crest, summit”), from Proto-West Germanic *skaidilu (“part in the hair, top, crown, crest, summit”). Cognate with German Scheitel (“part, crest, apex”).
Pronunciation edit
- IPA(key): /ˈsxeː.dəl/
audio (Belgium) (file) audio (Netherlands) (file) - Hyphenation: sche‧del
- Rhymes: -eːdəl
Noun edit
schedel m (plural schedels, diminutive schedeltje n)
- skull
- death's-head
- mound's crest or crown
Synonyms edit
- (death's-head): doodshoofd
- (crest): kruin
Derived terms edit
Derived terms
- (by skull type or zone) aangezichtsschedel m, dierenschedel m, hersenschedel m, hoofdschedel m, kinderschedel m, mensenschedel m
- schedelbeen n
- schedelboor
- schedelbouw
- schedeldak n
- schedeldoos
- schedelgeboorte
- schedelgewelf n
- schedelgroef
- schedelholte
- schedelhuid
- schedelinhoud
- schedelkap
- schedelleer
- schedelligging
- schedelmaat
- schedelmeting
- schedelnaad
- schedeloperatie
- schedelvervorming
- schedelvorm
Descendants edit
- Afrikaans: skedel