schipbreukeling

Dutch

Etymology

From schipbreuk (“ship wreck”) +‎ -e- +‎ -ling.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsxɪpˌbrøː.kə.lɪŋ/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: schip‧breu‧ke‧ling

Noun

schipbreukeling m (plural schipbreukelingen, diminutive schipbreukelingetje n, feminine schipbreukelinge)

1. A castaway, a shipwrecked sailor or passenger.

Descendants

• Afrikaans: skipbreukeling