semimarinus
Latin
editEtymology
editPronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /seː.mi.maˈriː.nus/, [s̠eːmɪmäˈriːnʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /se.mi.maˈri.nus/, [semimäˈriːnus]
Adjective
editsēmimarīnus (feminine sēmimarīna, neuter sēmimarīnum); first/second-declension adjective
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | sēmimarīnus | sēmimarīna | sēmimarīnum | sēmimarīnī | sēmimarīnae | sēmimarīna | |
Genitive | sēmimarīnī | sēmimarīnae | sēmimarīnī | sēmimarīnōrum | sēmimarīnārum | sēmimarīnōrum | |
Dative | sēmimarīnō | sēmimarīnō | sēmimarīnīs | ||||
Accusative | sēmimarīnum | sēmimarīnam | sēmimarīnum | sēmimarīnōs | sēmimarīnās | sēmimarīna | |
Ablative | sēmimarīnō | sēmimarīnā | sēmimarīnō | sēmimarīnīs | |||
Vocative | sēmimarīne | sēmimarīna | sēmimarīnum | sēmimarīnī | sēmimarīnae | sēmimarīna |
References
edit- “semimarinus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- semimarinus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.