sescuncia
Italian edit
Etymology edit
Borrowed from Latin sescuncia.
Pronunciation edit
Noun edit
sescuncia f (plural sescunce)
- one and a half unciae
Related terms edit
Anagrams edit
Latin edit
Etymology edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /seːsˈkuːn.ki.a/, [s̠eːs̠ˈkuːŋkiä] or IPA(key): /seːsˈkun.ki.a/, [s̠eːs̠ˈkʊŋkiä]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /sesˈkun.t͡ʃi.a/, [sesˈkun̠ʲt͡ʃiä]
Noun edit
sēscū̆ncia f (genitive sēscū̆nciae); first declension
Declension edit
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | sēscū̆ncia | sēscū̆nciae |
Genitive | sēscū̆nciae | sēscū̆nciārum |
Dative | sēscū̆nciae | sēscū̆nciīs |
Accusative | sēscū̆nciam | sēscū̆nciās |
Ablative | sēscū̆nciā | sēscū̆nciīs |
Vocative | sēscū̆ncia | sēscū̆nciae |
Derived terms edit
Descendants edit
- Italian: sescuncia
References edit
- “sescuncia”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- sescuncia in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.