skafa

See also: skäfä and şkafa

Icelandic

Etymology

From Old Norse skafa, from Proto-Germanic *skabaną, from Proto-Indo-European *skabʰ- (“to scratch”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈskaːva/

  Rhymes: -aːva

Verb

skafa (strong verb, third-person singular past indicative skóf, third-person plural past indicative skófu, supine skafið) alternatively skafa (weak verb, third-person singular past indicative skafaði, supine skafað)

1. (transitive, with accusative) to scrape, to scratch off
2. (transitive, with accusative) to pare
3. (impersonal, of snow) to drift

Usage notes

This verb can either be conjugated strongly or weakly. The strong conjugation is the older form, but in modern speech the weak conjugation is far more common (in particular in the meaning of "to scrape"). The weak declension is most often skafaði in the past tense but occasionally skafði.

Conjugation

Strong conjugation

skafa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að skafa
supine (sagnbót)		skafið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skafandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skef	við sköfum	present (nútíð)	ég skafi	við sköfum
	þú skefur	þið skafið		þú skafir	þið skafið
	hann, hún, það skefur	þeir, þær, þau skafa		hann, hún, það skafi	þeir, þær, þau skafi
past (þátíð)	ég skóf	við skófum	past (þátíð)	ég skæfi	við skæfum
	þú skófst	þið skófuð		þú skæfir	þið skæfuð
	hann, hún, það skóf	þeir, þær, þau skófu		hann, hún, það skæfi	þeir, þær, þau skæfu
imperative (boðháttur)	skaf (þú)	skafið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	skafðu	skafiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skafast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að skafast
supine (sagnbót)		skafist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skafandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skefst	við sköfumst	present (nútíð)	ég skafist	við sköfumst
	þú skefst	þið skafist		þú skafist	þið skafist
	hann, hún, það skefst	þeir, þær, þau skafast		hann, hún, það skafist	þeir, þær, þau skafist
past (þátíð)	ég skófst	við skófumst	past (þátíð)	ég skæfist	við skæfumst
	þú skófst	þið skófust		þú skæfist	þið skæfust
	hann, hún, það skófst	þeir, þær, þau skófust		hann, hún, það skæfist	þeir, þær, þau skæfust
imperative (boðháttur)	skafst (þú)	skafist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	skafstu	skafisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skafinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skafinn	skafin	skafið		skafnir	skafnar	skafin
accusative (þolfall)	skafinn	skafna	skafið		skafna	skafnar	skafin
dative (þágufall)	sköfnum	skafinni	sköfnu		sköfnum	sköfnum	sköfnum
genitive (eignarfall)	skafins	skafinnar	skafins		skafinna	skafinna	skafinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skafni	skafna	skafna		sköfnu	sköfnu	sköfnu
accusative (þolfall)	skafna	sköfnu	skafna		sköfnu	sköfnu	sköfnu
dative (þágufall)	skafna	sköfnu	skafna		sköfnu	sköfnu	sköfnu
genitive (eignarfall)	skafna	sköfnu	skafna		sköfnu	sköfnu	sköfnu

Weak conjugation

skafa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að skafa
supine (sagnbót)		skafað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skafandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skafa	við sköfum	present (nútíð)	ég skafi	við sköfum
	þú skafar	þið skafið		þú skafir	þið skafið
	hann, hún, það skafar	þeir, þær, þau skafa		hann, hún, það skafi	þeir, þær, þau skafi
past (þátíð)	ég skafaði	við sköfuðum	past (þátíð)	ég skafaði	við sköfuðum
	þú skafaðir	þið sköfuðuð		þú skafaðir	þið sköfuðuð
	hann, hún, það skafaði	þeir, þær, þau sköfuðu		hann, hún, það skafaði	þeir, þær, þau sköfuðu
imperative (boðháttur)	skafa (þú)	skafið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	skafaðu	skafiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skafast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að skafast
supine (sagnbót)		skafast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skafandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skafast	við sköfumst	present (nútíð)	ég skafist	við sköfumst
	þú skafast	þið skafist		þú skafist	þið skafist
	hann, hún, það skafast	þeir, þær, þau skafast		hann, hún, það skafist	þeir, þær, þau skafist
past (þátíð)	ég skafaðist	við sköfuðumst	past (þátíð)	ég skafaðist	við sköfuðumst
	þú skafaðist	þið sköfuðust		þú skafaðist	þið sköfuðust
	hann, hún, það skafaðist	þeir, þær, þau sköfuðust		hann, hún, það skafaðist	þeir, þær, þau sköfuðust
imperative (boðháttur)	skafast (þú)	skafist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	skafastu	skafisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skafaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skafaður	sköfuð	skafað		skafaðir	skafaðar	sköfuð
accusative (þolfall)	skafaðan	skafaða	skafað		skafaða	skafaðar	sköfuð
dative (þágufall)	sköfuðum	skafaðri	sköfuðu		sköfuðum	sköfuðum	sköfuðum
genitive (eignarfall)	skafaðs	skafaðrar	skafaðs		skafaðra	skafaðra	skafaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skafaði	skafaða	skafaða		sköfuðu	sköfuðu	sköfuðu
accusative (þolfall)	skafaða	sköfuðu	skafaða		sköfuðu	sköfuðu	sköfuðu
dative (þágufall)	skafaða	sköfuðu	skafaða		sköfuðu	sköfuðu	sköfuðu
genitive (eignarfall)	skafaða	sköfuðu	skafaða		sköfuðu	sköfuðu	sköfuðu

Related terms

• skafa (noun)
• skaf

Noun

skafa f (genitive singular sköfu, nominative plural sköfur)

1. scraper

Declension

declension of skafa

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	skafa	skafan	sköfur	sköfurnar
accusative	sköfu	sköfuna	sköfur	sköfurnar
dative	sköfu	sköfunni	sköfum	sköfunum
genitive	sköfu	sköfunnar	skafa	skafanna

Synonyms

• skefill

Old Norse

Alternative forms

• skava

Etymology

From Proto-Germanic *skabaną.

Verb

skafa

1. to scrape with a blunt instrument
2. to shave so as to make smooth
3. to shave

Conjugation

Conjugation of skafa — active (strong class 6)

infinitive	skafa
present participle	skafandi
past participle	skafinn
indicative	present	past
1st-person singular	skef	skóf
2nd-person singular	skefr	skóft
3rd-person singular	skefr	skóf
1st-person plural	skǫfum	skófum
2nd-person plural	skafið	skófuð
3rd-person plural	skafa	skófu
subjunctive	present	past
1st-person singular	skafa	skœfa
2nd-person singular	skafir	skœfir
3rd-person singular	skafi	skœfi
1st-person plural	skafim	skœfim
2nd-person plural	skafið	skœfið
3rd-person plural	skafi	skœfi
imperative	present
2nd-person singular	skaf
1st-person plural	skǫfum
2nd-person plural	skafið

Conjugation of skafa — mediopassive (strong class 6)

infinitive	skafask
present participle	skafandisk
past participle	skafizk
indicative	present	past
1st-person singular	skǫfumk	skófumk
2nd-person singular	skefsk	skófzk
3rd-person singular	skefsk	skófsk
1st-person plural	skǫfumsk	skófumsk
2nd-person plural	skafizk	skófuzk
3rd-person plural	skafask	skófusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	skǫfumk	skœfumk
2nd-person singular	skafisk	skœfisk
3rd-person singular	skafisk	skœfisk
1st-person plural	skafimsk	skœfimsk
2nd-person plural	skafizk	skœfizk
3rd-person plural	skafisk	skœfisk
imperative	present
2nd-person singular	skafsk
1st-person plural	skǫfumsk
2nd-person plural	skafizk

Descendants

• Icelandic: skafa
• Faroese: skava
• Norwegian: skave
• Elfdalian: skåwå
• Old Swedish: skava
  • Swedish: skava
• Old Danish: skauæ
  • Danish: skave
  • Scanian: skawa
• Gutnish: skave
• → Scots: skave, skaave

References

• “skafa”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press