skilnaður

Icelandic

Etymology

From Old Norse skilnaðr.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈscɪlna(ː)ðʏr/

Noun

skilnaður m (genitive singular skilnaðar, nominative plural skilnaðir)

1. separation

   Synonym: aðskilnaður

2. divorce

   Synonym: hjónaskilnaður

3. departure, parting

   Synonym: brottför

Declension

declension of skilnaður

m-s3	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	skilnaður	skilnaðurinn	skilnaðir	skilnaðirnir
accusative	skilnað	skilnaðinn	skilnaði	skilnaðina
dative	skilnaði	skilnaðinum	skilnuðum	skilnuðunum
genitive	skilnaðar	skilnaðarins	skilnaða	skilnaðanna

Related terms

• skilja (“to separate; to understand”)