skorta

Icelandic

Verb

skorta (weak verb, third-person singular past indicative skorti, supine skort)

1. (impersonal, with accusative) to lack, to need

Conjugation

skorta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að skorta
supine (sagnbót)		skort
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skortandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skorti	við skortum	present (nútíð)	ég skorti	við skortum
	þú skortir	þið skortið		þú skortir	þið skortið
	hann, hún, það skortir	þeir, þær, þau skorta		hann, hún, það skorti	þeir, þær, þau skorti
past (þátíð)	ég skorti	við skortum	past (þátíð)	ég skorti	við skortum
	þú skortir	þið skortuð		þú skortir	þið skortuð
	hann, hún, það skorti	þeir, þær, þau skortu		hann, hún, það skorti	þeir, þær, þau skortu
imperative (boðháttur)	skort (þú)	skortið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	skortu	skortiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Further reading

• “skorta” in the Dictionary of Modern Icelandic (in Icelandic) and ISLEX (in the Nordic languages)