sminka

See also: šminka

Icelandic

Etymology

Borrowed from Danish sminke. Compare German schminken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsmiŋ̊ka/
• Rhymes: -iŋ̊ka

Verb

sminka (weak verb, third-person singular past indicative sminkaði, supine sminkað)

1. (transitive, with accusative) to put make up on

   Synonym: farða

Conjugation

sminka — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að sminka
supine (sagnbót)		sminkað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		sminkandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég sminka	við sminkum	present (nútíð)	ég sminki	við sminkum
	þú sminkar	þið sminkið		þú sminkir	þið sminkið
	hann, hún, það sminkar	þeir, þær, þau sminka		hann, hún, það sminki	þeir, þær, þau sminki
past (þátíð)	ég sminkaði	við sminkuðum	past (þátíð)	ég sminkaði	við sminkuðum
	þú sminkaðir	þið sminkuðuð		þú sminkaðir	þið sminkuðuð
	hann, hún, það sminkaði	þeir, þær, þau sminkuðu		hann, hún, það sminkaði	þeir, þær, þau sminkuðu
imperative (boðháttur)	sminka (þú)	sminkið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	sminkaðu	sminkiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

sminkast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að sminkast
supine (sagnbót)		sminkast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		sminkandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég sminkast	við sminkumst	present (nútíð)	ég sminkist	við sminkumst
	þú sminkast	þið sminkist		þú sminkist	þið sminkist
	hann, hún, það sminkast	þeir, þær, þau sminkast		hann, hún, það sminkist	þeir, þær, þau sminkist
past (þátíð)	ég sminkaðist	við sminkuðumst	past (þátíð)	ég sminkaðist	við sminkuðumst
	þú sminkaðist	þið sminkuðust		þú sminkaðist	þið sminkuðust
	hann, hún, það sminkaðist	þeir, þær, þau sminkuðust		hann, hún, það sminkaðist	þeir, þær, þau sminkuðust
imperative (boðháttur)	sminkast (þú)	sminkist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	sminkastu	sminkisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

sminkaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	sminkaður	sminkuð	sminkað		sminkaðir	sminkaðar	sminkuð
accusative (þolfall)	sminkaðan	sminkaða	sminkað		sminkaða	sminkaðar	sminkuð
dative (þágufall)	sminkuðum	sminkaðri	sminkuðu		sminkuðum	sminkuðum	sminkuðum
genitive (eignarfall)	sminkaðs	sminkaðrar	sminkaðs		sminkaðra	sminkaðra	sminkaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	sminkaði	sminkaða	sminkaða		sminkuðu	sminkuðu	sminkuðu
accusative (þolfall)	sminkaða	sminkuðu	sminkaða		sminkuðu	sminkuðu	sminkuðu
dative (þágufall)	sminkaða	sminkuðu	sminkaða		sminkuðu	sminkuðu	sminkuðu
genitive (eignarfall)	sminkaða	sminkuðu	sminkaða		sminkuðu	sminkuðu	sminkuðu

Noun

sminka f (genitive singular sminku, nominative plural sminkur)

1. make-up artist

Declension

declension of sminka

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	sminka	sminkan	sminkur	sminkurnar
accusative	sminku	sminkuna	sminkur	sminkurnar
dative	sminku	sminkunni	sminkum	sminkunum
genitive	sminku	sminkunnar	sminka/sminkna	sminkanna/sminknanna

Norwegian Bokmål

Etymology 1

Alternative forms

• sminken

Noun

sminka m or f

1. definite feminine singular of sminke

Etymology 2

Alternative forms

• sminket

Verb

sminka

1. inflection of sminke:
   1. simple past
   2. past participle

Norwegian Nynorsk

Etymology 1

Noun

sminka f

1. definite singular of sminke

Etymology 2

From German Schminke via the noun sminke.

Verb

sminka (present tense sminkar, past tense sminka, past participle sminka, passive infinitive sminkast, present participle sminkande, imperative sminka/smink)

1. (also reflexive) alternative form of sminke

References

• “sminka” in The Nynorsk Dictionary.

Swedish

Verb

sminka (present sminkar, preterite sminkade, supine sminkat, imperative sminka)

1. (reflexive) to put on makeup

   Jag måste sminka mig.

   I have to put on makeup.

   Hon sminkar sig väldigt sällan.

   She very rarely uses makeup.

2. to put makeup on (someone or something), to apply cosmetics to, to make up

   Jag måste sminka ögonen.

   I have to make up my eyes.

   Jag är sminkad.

   I'm wearing makeup. / I'm made-up.

   De sminkade varandra.

   They put makeup on each other.

   De sminkade barnen till tigrar.

   They put tiger face paint on the children.

Conjugation

Conjugation of sminka (weak)

	Active		Passive
Infinitive	sminka		sminkas
Supine	sminkat		sminkats
Imperative	sminka		—
Imper. plural1	sminken		—
	Present	Past	Present	Past
Indicative	sminkar	sminkade	sminkas	sminkades
Ind. plural1	sminka	sminkade	sminkas	sminkades
Subjunctive2	sminke	sminkade	sminkes	sminkades
	Participles
Present participle	sminkande
Past participle	sminkad
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Derived terms

• sminka en gris (“put lipstick on a pig”)

Related terms

• smink n (“makeup”)
• sminka av (“remove makeup”)

References

• sminka in Svensk ordbok (SO)
• sminka in Svenska Akademiens ordbok (SAOB)