spełnienie

Polish

Etymology

From spełnić +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /spɛwˈɲɛ.ɲɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: speł‧nie‧nie

Noun

spełnienie n

1. verbal noun of spełnić
2. fulfilment (act of consummating a desire or promise)

Declension

Declension of spełnienie

	singular
nominative	spełnienie
genitive	spełnienia
dative	spełnieniu
accusative	spełnienie
instrumental	spełnieniem
locative	spełnieniu
vocative	spełnienie

Related terms

verbs

• spełniać impf
• spełnić pf

 

Further reading

• spełnienie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• spełnienie in Polish dictionaries at PWN