staða

See also: stada, stādā, stāda, and staþa

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstaːða/

  Rhymes: -aːða

Noun

staða f (genitive singular stöðu, nominative plural stöður)

1. position

Declension

declension of staða

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	staða	staðan	stöður	stöðurnar
accusative	stöðu	stöðuna	stöður	stöðurnar
dative	stöðu	stöðunni	stöðum	stöðunum
genitive	stöðu	stöðunnar	staða	staðanna

---

Old Norse

Etymology 1

Noun

staða f (genitive stǫðu)

1. standing
2. place, position

Declension

  Declension of staða (weak ōn-stem)

feminine	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	staða	staðan	stǫður	stǫðurnar
accusative	stǫðu	stǫðuna	stǫður	stǫðurnar
dative	stǫðu	stǫðunni	stǫðum	stǫðunum
genitive	stǫðu	stǫðunnar	staðna	staðnanna

Descendants

• Icelandic: staða
• Faroese: støða (< stǫðu)
• Norwegian Nynorsk: stode (< stǫðu)
• Westrobothnian: stödu (< stǫðu)

References

• staða in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.

Etymology 2

Adjective

staða

1. accusative singular feminine indefinite of staðr
2. accusative plural masculine indefinite of staðr
3. oblique singular masculine definite of staðr
4. nominative singular feminine definite of staðr
5. singular neuter definite of staðr

Noun

staða

1. oblique singular of staði m
2. genitive plural of staði m
3. genitive plural of staðr m