staðhæfa

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstaðˌhaiːva/

Verb

staðhæfa (weak verb, third-person singular past indicative staðhæfði, supine staðhæft)

1. (transitive, with accusative) to assert, to claim

   Synonym: fullyrða

Conjugation

staðhæfa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að staðhæfa
supine (sagnbót)		staðhæft
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		staðhæfandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég staðhæfi	við staðhæfum	present (nútíð)	ég staðhæfi	við staðhæfum
	þú staðhæfir	þið staðhæfið		þú staðhæfir	þið staðhæfið
	hann, hún, það staðhæfir	þeir, þær, þau staðhæfa		hann, hún, það staðhæfi	þeir, þær, þau staðhæfi
past (þátíð)	ég staðhæfði	við staðhæfðum	past (þátíð)	ég staðhæfði	við staðhæfðum
	þú staðhæfðir	þið staðhæfðuð		þú staðhæfðir	þið staðhæfðuð
	hann, hún, það staðhæfði	þeir, þær, þau staðhæfðu		hann, hún, það staðhæfði	þeir, þær, þau staðhæfðu
imperative (boðháttur)	staðhæf (þú)	staðhæfið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	staðhæfðu	staðhæfiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

staðhæfður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	staðhæfður	staðhæfð	staðhæft		staðhæfðir	staðhæfðar	staðhæfð
accusative (þolfall)	staðhæfðan	staðhæfða	staðhæft		staðhæfða	staðhæfðar	staðhæfð
dative (þágufall)	staðhæfðum	staðhæfðri	staðhæfðu		staðhæfðum	staðhæfðum	staðhæfðum
genitive (eignarfall)	staðhæfðs	staðhæfðrar	staðhæfðs		staðhæfðra	staðhæfðra	staðhæfðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	staðhæfði	staðhæfða	staðhæfða		staðhæfðu	staðhæfðu	staðhæfðu
accusative (þolfall)	staðhæfða	staðhæfðu	staðhæfða		staðhæfðu	staðhæfðu	staðhæfðu
dative (þágufall)	staðhæfða	staðhæfðu	staðhæfða		staðhæfðu	staðhæfðu	staðhæfðu
genitive (eignarfall)	staðhæfða	staðhæfðu	staðhæfða		staðhæfðu	staðhæfðu	staðhæfðu

Derived terms

• staðhæfing (“assertion, claim”)