stirður
Icelandic edit
Etymology edit
From Old Norse stirðr, from Proto-Germanic *sterþjaz, from Proto-Indo-European *ster (“strong, steady”).[1] Cognate with Faroese stirdur.
Pronunciation edit
Adjective edit
stirður (comparative stirðari, superlative stirðastur)
Declension edit
positive (strong declension)
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | stirður | stirð | stirt |
| accusative | stirðan | stirða | stirt |
| dative | stirðum | stirðri | stirðu |
| genitive | stirðs | stirðrar | stirðs |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | stirðir | stirðar | stirð |
| accusative | stirða | stirðar | stirð |
| dative | stirðum | stirðum | stirðum |
| genitive | stirðra | stirðra | stirðra |
positive (weak declension)
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | stirði | stirða | stirða |
| accusative | stirða | stirðu | stirða |
| dative | stirða | stirðu | stirða |
| genitive | stirða | stirðu | stirða |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | stirðu | stirðu | stirðu |
| accusative | stirðu | stirðu | stirðu |
| dative | stirðu | stirðu | stirðu |
| genitive | stirðu | stirðu | stirðu |
comparative
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | stirðari | stirðari | stirðara |
| accusative | stirðari | stirðari | stirðara |
| dative | stirðari | stirðari | stirðara |
| genitive | stirðari | stirðari | stirðara |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | stirðari | stirðari | stirðari |
| accusative | stirðari | stirðari | stirðari |
| dative | stirðari | stirðari | stirðari |
| genitive | stirðari | stirðari | stirðari |
superlative (strong declension)
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | stirðastur | stirðust | stirðast |
| accusative | stirðastan | stirðasta | stirðast |
| dative | stirðustum | stirðastri | stirðustu |
| genitive | stirðasts | stirðastrar | stirðasts |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | stirðastir | stirðastar | stirðust |
| accusative | stirðasta | stirðastar | stirðust |
| dative | stirðustum | stirðustum | stirðustum |
| genitive | stirðastra | stirðastra | stirðastra |
superlative (weak declension)
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | stirðasti | stirðasta | stirðasta |
| accusative | stirðasta | stirðustu | stirðasta |
| dative | stirðasta | stirðustu | stirðasta |
| genitive | stirðasta | stirðustu | stirðasta |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | stirðustu | stirðustu | stirðustu |
| accusative | stirðustu | stirðustu | stirðustu |
| dative | stirðustu | stirðustu | stirðustu |
| genitive | stirðustu | stirðustu | stirðustu |
References edit
- ^ Pokorny, Julius (1959) “1022-27”, in Indogermanisches etymologisches Wörterbuch [Indo-European Etymological Dictionary] (in German), volume 3, Bern, München: Francke Verlag, pages 1022-27