strącenie

See also: stracenie

Polish

Etymology

From strącić +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /strɔnˈt͡sɛ.ɲɛ/
• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: strą‧ce‧nie

Noun

strącenie n

1. (uncountable) verbal noun of strącić
2. (countable) knock-over

Declension

Declension of strącenie

	singular	plural
nominative	strącenie	strącenia
genitive	strącenia	strąceń
dative	strąceniu	strąceniom
accusative	strącenie	strącenia
instrumental	strąceniem	strąceniami
locative	strąceniu	strąceniach
vocative	strącenie	strącenia

Further reading

• strącenie in Polish dictionaries at PWN