striken
English edit
Verb edit
striken
- (obsolete) past participle of strike
Anagrams edit
Middle Dutch edit
Etymology edit
Pronunciation edit
Verb edit
striken
Inflection edit
Strong class 1 | ||
---|---|---|
Infinitive | striken | |
3rd sg. past | strêec | |
3rd pl. past | strēken | |
Past participle | gestrēken | |
Infinitive | striken | |
In genitive | strikens | |
In dative | strikene | |
Indicative | Present | Past |
1st singular | strike | strêec |
2nd singular | strijcs, strikes | strēecs, strēkes |
3rd singular | strijct, striket | strêec |
1st plural | striken | strēken |
2nd plural | strijct, striket | strēect, strēket |
3rd plural | striken | strēken |
Subjunctive | Present | Past |
1st singular | strike | strēke |
2nd singular | strijcs, strikes | strēkes |
3rd singular | strike | strēke |
1st plural | striken | strēken |
2nd plural | strijct, striket | strēket |
3rd plural | striken | strēken |
Imperative | Present | |
Singular | strijc, strike | |
Plural | strijct, striket | |
Present | Past | |
Participle | strikende | gestrēken |
Descendants edit
Further reading edit
- “striken (II)”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
- Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “striken”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN