strupek

Polish

Etymology

From strup (“scab”) +‎ -ek (diminutive suffix).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstru.pɛk/
• Rhymes: -upɛk
• Syllabification: stru‧pek

Noun

strupek m inan

1. diminutive of strup

Declension

Declension of strupek

	singular	plural
nominative	strupek	strupki
genitive	strupka	strupków
dative	strupkowi	strupkom
accusative	strupek	strupki
instrumental	strupkiem	strupkami
locative	strupku	strupkach
vocative	strupku	strupki

Further reading

• strupek in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• strupek in Polish dictionaries at PWN