substantivus
See also: substantīvus
LatinEdit
EtymologyEdit
From sub- + stō (“to stand”) + -īvus.
PronunciationEdit
- (Classical) IPA(key): /sup.stanˈtiː.wus/, [s̠ʊp.s̠t̪an̪ˈt̪iː.wʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /sup.stanˈti.vus/, [sup.st̪an̪ˈt̪iː.vus]
AdjectiveEdit
substantīvus (feminine substantīva, neuter substantīvum); first/second-declension adjective
DeclensionEdit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | substantīvus | substantīva | substantīvum | substantīvī | substantīvae | substantīva | |
Genitive | substantīvī | substantīvae | substantīvī | substantīvōrum | substantīvārum | substantīvōrum | |
Dative | substantīvō | substantīvō | substantīvīs | ||||
Accusative | substantīvum | substantīvam | substantīvum | substantīvōs | substantīvās | substantīva | |
Ablative | substantīvō | substantīvā | substantīvō | substantīvīs | |||
Vocative | substantīve | substantīva | substantīvum | substantīvī | substantīvae | substantīva |
ReferencesEdit
- substantivus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- substantivus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette