syrgja

Faroese

Verb

syrgja (third person singular past indicative syrgdi, third person plural past indicative syrgt, supine syrgt)

1. to sorrow, to mourn

Conjugation

Conjugation of syrgja (group v-10)
infinitive	syrgja
supine	syrgt
participle (a7)1	syrgjandi	syrgdur
	present	past
first singular	syrgi	syrgdi
second singular	syrgir	syrgdi
third singular	syrgir	syrgdi
plural	syrgja	syrgdu
	imperative
singular	syrg!
plural	syrgið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Etymology

From Old Norse syrgja, from Proto-Germanic *surgāną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsɪrca/
• Rhymes: -ɪrca

Verb

syrgja (weak verb, third-person singular past indicative syrgði, supine syrgt)

1. (transitive, with accusative) to mourn, to grieve

Conjugation

syrgja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að syrgja
supine (sagnbót)		syrgt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		syrgjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég syrgi	við syrgjum	present (nútíð)	ég syrgi	við syrgjum
	þú syrgir	þið syrgið		þú syrgir	þið syrgið
	hann, hún, það syrgir	þeir, þær, þau syrgja		hann, hún, það syrgi	þeir, þær, þau syrgi
past (þátíð)	ég syrgði	við syrgðum	past (þátíð)	ég syrgði	við syrgðum
	þú syrgðir	þið syrgðuð		þú syrgðir	þið syrgðuð
	hann, hún, það syrgði	þeir, þær, þau syrgðu		hann, hún, það syrgði	þeir, þær, þau syrgðu
imperative (boðháttur)	syrg (þú)	syrgið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	syrgðu	syrgiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

syrgður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	syrgður	syrgð	syrgt		syrgðir	syrgðar	syrgð
accusative (þolfall)	syrgðan	syrgða	syrgt		syrgða	syrgðar	syrgð
dative (þágufall)	syrgðum	syrgðri	syrgðu		syrgðum	syrgðum	syrgðum
genitive (eignarfall)	syrgðs	syrgðrar	syrgðs		syrgðra	syrgðra	syrgðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	syrgði	syrgða	syrgða		syrgðu	syrgðu	syrgðu
accusative (þolfall)	syrgða	syrgðu	syrgða		syrgðu	syrgðu	syrgðu
dative (þágufall)	syrgða	syrgðu	syrgða		syrgðu	syrgðu	syrgðu
genitive (eignarfall)	syrgða	syrgðu	syrgða		syrgðu	syrgðu	syrgðu

Related terms

• sorg (“sorrow, grief”)

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

• syrgje
• sørgje, sørgja
• sørga, sørge

Etymology

From Old Norse syrgja.

Pronunciation

• IPA^(key): /²sʏr.jɑ/

Verb

syrgja (present tense syrgjer, past tense syrgde, past participle syrgt/syrgd, passive infinitive syrgjast, present participle syrgjande, imperative syrg)

1. to grieve, mourn, lament
2. to care for, take care of, look after

   Mora syrgjer for borna sine.

   The mother takes care of her children.

Derived terms

• forsyrgja
• syrgjeleg

References

• “syrgja” in The Nynorsk Dictionary.