szelencéi
Hungarian edit
Etymology edit
szelence (“box”) + -i (possessive suffix)
Pronunciation edit
Noun edit
szelencéi
- third-person singular multiple-possession possessive of szelence
Declension edit
| Inflection (stem in long/high vowel, front unrounded harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | — | szelencéi |
| accusative | — | szelencéit |
| dative | — | szelencéinek |
| instrumental | — | szelencéivel |
| causal-final | — | szelencéiért |
| translative | — | szelencéivé |
| terminative | — | szelencéiig |
| essive-formal | — | szelencéiként |
| essive-modal | — | szelencéiül |
| inessive | — | szelencéiben |
| superessive | — | szelencéin |
| adessive | — | szelencéinél |
| illative | — | szelencéibe |
| sublative | — | szelencéire |
| allative | — | szelencéihez |
| elative | — | szelencéiből |
| delative | — | szelencéiről |
| ablative | — | szelencéitől |
| non-attributive possessive - singular |
— | szelencéié |
| non-attributive possessive - plural |
— | szelencéiéi |