szkieletor

See also: Szkieletor

Polish

Etymology

From szkielet +‎ -or.

Pronunciation

• IPA^(key): /ʂkjɛˈlɛ.tɔr/
• Rhymes: -ɛtɔr
• Syllabification: szkie‧le‧tor
• Homophone: Szkieletor

Noun

szkieletor m animal

1. (colloquial) skeleton
2. (colloquial, derogatory) skeleton (very thin person)
3. (slang, colloquial) an unfinished building.

Declension

Declension of szkieletor

	singular	plural
nominative	szkieletor	szkieletory
genitive	szkieletora	szkieletorów
dative	szkieletorowi	szkieletorom
accusative	szkieletora	szkieletory
instrumental	szkieletorem	szkieletorami
locative	szkieletorze	szkieletorach
vocative	szkieletorze	szkieletory

Derived terms

noun

• szkielet

 

adjective

• szkieletowy