tarçın

See also: Tarçın and tarčin

Turkish

Etymology

Etymology tree

Proto-Indo-European *dóru

Proto-Indo-Iranian *dā́ru

Old Persian 𐎭𐎠𐎽𐎢𐎺 (d-a-ru-u-v)

der.

Old Chinese 秦 (*zin)

der.?

Sanskrit चीन (cīna)

der.

Classical Persian دَارْچِین (dārčīn)

bor.

Ottoman Turkish دارچین

bor.

Turkish tarçın

From Ottoman Turkish دارچین (tarçin, darçın), from Persian دارچین (dârčin).

Pronunciation

• IPA^(key): /taɾt͡ʃɯn/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: tar‧çın

Noun

tarçın (definite accusative tarçını, plural tarçınlar)

1. cinnamon

Declension

Inflection
Nominative	tarçın
Definite accusative	tarçını
	Singular	Plural
Nominative	tarçın	tarçınlar
Definite accusative	tarçını	tarçınları
Dative	tarçına	tarçınlara
Locative	tarçında	tarçınlarda
Ablative	tarçından	tarçınlardan
Genitive	tarçının	tarçınların