trzebieniec

Polish

Etymology

From trzebienie +‎ -ec.

Pronunciation

• IPA^(key): /tʂɛˈbjɛɲɛt͡s/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛt͡s
• Syllabification: trze‧bie‧niec

Noun

trzebieniec m pers

1. (archaic) castrato, eunuch (castrated human male)

   Synonyms: eunuch, kastrat, rzezaniec

Declension

Declension of trzebieniec

	singular	plural
nominative	trzebieniec	trzebieńcy/trzebieńce (deprecative)
genitive	trzebieńca	trzebieńców
dative	trzebieńcowi	trzebieńcom
accusative	trzebieńca	trzebieńców
instrumental	trzebieńcem	trzebieńcami
locative	trzebieńcu	trzebieńcach
vocative	trzebieńcze	trzebieńcy

Related terms

nouns

• trzebiciel
• trzebież

 

verb

• trzebić impf

 

Further reading

• trzebieniec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• trzebieniec in Polish dictionaries at PWN