tułacz

Polish

Etymology

From tułać +‎ -acz.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtu.wat͡ʂ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -uwat͡ʂ
• Syllabification: tu‧łacz

Noun

tułacz m pers (female equivalent tułaczka)

1. wanderer (one who wanders, travels aimlessly)
2. exile (someone who is banished from one's home or country)

Declension

Declension of tułacz

	singular	plural
nominative	tułacz	tułacze
genitive	tułacza	tułaczy
dative	tułaczowi	tułaczom
accusative	tułacza	tułaczy
instrumental	tułaczem	tułaczami
locative	tułaczu	tułaczach
vocative	tułaczu	tułacze

Derived terms

adjective

• tułaczy

 

Related terms

adverb

• tułaczo

 

noun

• tułactwo

 

verb

• tułać impf

 

Further reading

• tułacz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• tułacz in Polish dictionaries at PWN