tuikkia

Finnish

Etymology 1

Onomatopoeic root +‎ -ia; related to Karelian tuikkoa.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtui̯kːiɑˣ/, [ˈt̪ui̯kːiɑ̝(ʔ)]
• Rhymes: -uikːiɑ
• Syllabification^(key): tuik‧ki‧a

Verb

tuikkia

1. (intransitive, of a source of light, eyes etc.) to twinkle

Conjugation

Inflection of tuikkia (Kotus type 61*A/sallia, kk-k gradation)
indicative mood
present tense				perfect
person		positive	negative	person	positive	negative
1st sing.		tuikin	en tuiki	1st sing.	olen tuikkinut	en ole tuikkinut
2nd sing.		tuikit	et tuiki	2nd sing.	olet tuikkinut	et ole tuikkinut
3rd sing.		tuikkii	ei tuiki	3rd sing.	on tuikkinut	ei ole tuikkinut
1st plur.		tuikimme	emme tuiki	1st plur.	olemme tuikkineet	emme ole tuikkineet
2nd plur.		tuikitte	ette tuiki	2nd plur.	olette tuikkineet	ette ole tuikkineet
3rd plur.		tuikkivat	eivät tuiki	3rd plur.	ovat tuikkineet	eivät ole tuikkineet
passive		tuikitaan	ei tuikita	passive	on tuikittu	ei ole tuikittu
past tense				pluperfect
person		positive	negative	person	positive	negative
1st sing.		tuikin	en tuikkinut	1st sing.	olin tuikkinut	en ollut tuikkinut
2nd sing.		tuikit	et tuikkinut	2nd sing.	olit tuikkinut	et ollut tuikkinut
3rd sing.		tuikki	ei tuikkinut	3rd sing.	oli tuikkinut	ei ollut tuikkinut
1st plur.		tuikimme	emme tuikkineet	1st plur.	olimme tuikkineet	emme olleet tuikkineet
2nd plur.		tuikitte	ette tuikkineet	2nd plur.	olitte tuikkineet	ette olleet tuikkineet
3rd plur.		tuikkivat	eivät tuikkineet	3rd plur.	olivat tuikkineet	eivät olleet tuikkineet
passive		tuikittiin	ei tuikittu	passive	oli tuikittu	ei ollut tuikittu
conditional mood
present				perfect
person		positive	negative	person	positive	negative
1st sing.		tuikkisin	en tuikkisi	1st sing.	olisin tuikkinut	en olisi tuikkinut
2nd sing.		tuikkisit	et tuikkisi	2nd sing.	olisit tuikkinut	et olisi tuikkinut
3rd sing.		tuikkisi	ei tuikkisi	3rd sing.	olisi tuikkinut	ei olisi tuikkinut
1st plur.		tuikkisimme	emme tuikkisi	1st plur.	olisimme tuikkineet	emme olisi tuikkineet
2nd plur.		tuikkisitte	ette tuikkisi	2nd plur.	olisitte tuikkineet	ette olisi tuikkineet
3rd plur.		tuikkisivat	eivät tuikkisi	3rd plur.	olisivat tuikkineet	eivät olisi tuikkineet
passive		tuikittaisiin	ei tuikittaisi	passive	olisi tuikittu	ei olisi tuikittu
imperative mood
present				perfect
person		positive	negative	person	positive	negative
1st sing.		—	—	1st sing.	—	—
2nd sing.		tuiki	älä tuiki	2nd sing.	—	—
3rd sing.		tuikkikoon	älköön tuikkiko	3rd sing.	olkoon tuikkinut	älköön olko tuikkinut
1st plur.		tuikkikaamme	älkäämme tuikkiko	1st plur.	—	—
2nd plur.		tuikkikaa	älkää tuikkiko	2nd plur.	—	—
3rd plur.		tuikkikoot	älkööt tuikkiko	3rd plur.	olkoot tuikkineet	älkööt olko tuikkineet
passive		tuikittakoon	älköön tuikittako	passive	olkoon tuikittu	älköön olko tuikittu
potential mood
present				perfect
person		positive	negative	person	positive	negative
1st sing.		tuikkinen	en tuikkine	1st sing.	lienen tuikkinut	en liene tuikkinut
2nd sing.		tuikkinet	et tuikkine	2nd sing.	lienet tuikkinut	et liene tuikkinut
3rd sing.		tuikkinee	ei tuikkine	3rd sing.	lienee tuikkinut	ei liene tuikkinut
1st plur.		tuikkinemme	emme tuikkine	1st plur.	lienemme tuikkineet	emme liene tuikkineet
2nd plur.		tuikkinette	ette tuikkine	2nd plur.	lienette tuikkineet	ette liene tuikkineet
3rd plur.		tuikkinevat	eivät tuikkine	3rd plur.	lienevät tuikkineet	eivät liene tuikkineet
passive		tuikittaneen	ei tuikittane	passive	lienee tuikittu	ei liene tuikittu
Nominal forms
infinitives				participles
		active	passive		active	passive
1st		tuikkia		present	tuikkiva	tuikittava
long 1st1		Possessive forms Person sing. plur. 1st tuikkiakseni tuikkiaksemme 2nd tuikkiaksesi tuikkiaksenne 3rd tuikkiakseen tuikkiaksensa		past	tuikkinut	tuikittu
2nd	inessive2	tuikkiessa	tuikittaessa	agent3	tuikkima
		Possessive forms Person sing. plur. 1st tuikkiessani tuikkiessamme 2nd tuikkiessasi tuikkiessanne 3rd tuikkiessaan tuikkiessansa		negative	tuikkimaton
	instructive	tuikkien	—	1) Used only with a possessive suffix. 2) Usually with a possessive suffix (active only). 3) Usually with a possessive suffix. Not used with intransitive verbs. Distinct from nouns with the -ma suffix and third infinitive forms. 4) Some uses of the verbal noun are called the 'fourth infinitive' by certain sources (more details).
3rd	inessive	tuikkimassa	—
	elative	tuikkimasta	—
	illative	tuikkimaan	—
	adessive	tuikkimalla	—
	abessive	tuikkimatta	—
	instructive	tuikkiman	tuikittaman
4th4	verbal noun	tuikkiminen
5th1		Possessive forms Person sing. plur. 1st tuikkimaisillani tuikkimaisillamme 2nd tuikkimaisillasi tuikkimaisillanne 3rd tuikkimaisillaan tuikkimaisillansa

Derived terms

• tuike
• tuikinta
• tuikki
• tuikku

 

See also

• tuiki

Further reading

• “tuikkia”, in Kielitoimiston sanakirja [Dictionary of Contemporary Finnish]‎^[1] (in Finnish) (online dictionary, continuously updated), Kotimaisten kielten keskuksen verkkojulkaisuja 35, Helsinki: Kotimaisten kielten tutkimuskeskus (Institute for the Languages of Finland), 2004–, retrieved 2023-07-01

Etymology 2

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtui̯kːiɑ/, [ˈt̪ui̯kːiɑ̝]
• Rhymes: -uikːiɑ
• Syllabification^(key): tuik‧ki‧a

Noun

tuikkia

1. partitive singular of tuikki