Dutch edit

Etymology edit

Compound of tuin (garden) +‎ klauw (claw).

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈtœy̯n.klɑu̯/
  • Hyphenation: tuin‧klauw

Noun edit

tuinklauw f (plural tuinklauwen, diminutive tuinklauwtje n)

  1. A garden claw, gardening tool to single-handedly grip bulbs, loosen soil et cetera.