tyd

See also: týð

Afrikaans

Etymology

From Dutch tijd.

Pronunciation

• IPA^(key): /tœi̯t/

• Audio

  (file)

Noun

tyd (plural tye)

1. time
2. (grammar) tense

Derived terms

Derived terms

• tydberekening/tydsberekening
• tydbom
• tyddeel
• tydelik
• tydens
• tydgenoot
• tydig
• tyding
• tydperk
• tydren
• tydrowend
• tydskrif
• tydstip
• tydtafel
• tydverdryf

Danish

Etymology

From tyde (“decipher, interpret”).

Pronunciation

• IPA^(key): /tyːd/, [tˢyːˀð], [tˢyðˀ]

Noun

tyd c (singular definite tyden, plural indefinite tyd)

1. (dated) meaning, sense

Inflection

Declension of tyd

common gender	Singular		Plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	tyd	tyden	tyd	tydene
genitive	tyds	tydens	tyds	tydenes

Verb

tyd

1. imperative of tyde

Norwegian Bokmål

Verb

tyd

1. imperative of tyde

Norwegian Nynorsk

Verb

tyd

1. imperative of tyda

Swedish

Verb

tyd

1. imperative of tyda