See also: uc, Úc, UC, uC, ức, ực, -uc, u/c, and üç

Turkish

edit

Etymology 1

edit

From Proto-Turkic *ūč (end, edge).

Noun

edit

(definite accusative ucu, plural uçlar)

  1. extreme
  2. tip (extreme)
  3. top (of something)
Declension
edit
Inflection
Nominative
Definite accusative ucu
Singular Plural
Nominative uçlar
Definite accusative ucu uçları
Dative uca uçlara
Locative uçta uçlarda
Ablative uçtan uçlardan
Genitive ucun uçların
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular ucum uçlarım
2nd singular ucun uçların
3rd singular ucu uçları
1st plural ucumuz uçlarımız
2nd plural ucunuz uçlarınız
3rd plural uçları uçları
Definite accusative
Singular Plural
1st singular ucumu uçlarımı
2nd singular ucunu uçlarını
3rd singular ucunu uçlarını
1st plural ucumuzu uçlarımızı
2nd plural ucunuzu uçlarınızı
3rd plural uçlarını uçlarını
Dative
Singular Plural
1st singular ucuma uçlarıma
2nd singular ucuna uçlarına
3rd singular ucuna uçlarına
1st plural ucumuza uçlarımıza
2nd plural ucunuza uçlarınıza
3rd plural uçlarına uçlarına
Locative
Singular Plural
1st singular ucumda uçlarımda
2nd singular ucunda uçlarında
3rd singular ucunda uçlarında
1st plural ucumuzda uçlarımızda
2nd plural ucunuzda uçlarınızda
3rd plural uçlarında uçlarında
Ablative
Singular Plural
1st singular ucumdan uçlarımdan
2nd singular ucundan uçlarından
3rd singular ucundan uçlarından
1st plural ucumuzdan uçlarımızdan
2nd plural ucunuzdan uçlarınızdan
3rd plural uçlarından uçlarından
Genitive
Singular Plural
1st singular ucumun uçlarımın
2nd singular ucunun uçlarının
3rd singular ucunun uçlarının
1st plural ucumuzun uçlarımızın
2nd plural ucunuzun uçlarınızın
3rd plural uçlarının uçlarının
Predicative forms
Singular Plural
1st singular ucum uçlarım
2nd singular uçsun uçlarsın
3rd singular
uçtur
uçlar
uçlardır
1st plural ucuz uçlarız
2nd plural uçsunuz uçlarsınız
3rd plural uçlar uçlardır
edit

Etymology 2

edit

Verb

edit

  1. second-person singular imperative of uçmak