ululatus
Latin
editEtymology
editPerfect passive participle of ululō.
Participle
editululātus (feminine ululāta, neuter ululātum); first/second-declension participle
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | ululātus | ululāta | ululātum | ululātī | ululātae | ululāta | |
Genitive | ululātī | ululātae | ululātī | ululātōrum | ululātārum | ululātōrum | |
Dative | ululātō | ululātō | ululātīs | ||||
Accusative | ululātum | ululātam | ululātum | ululātōs | ululātās | ululāta | |
Ablative | ululātō | ululātā | ululātō | ululātīs | |||
Vocative | ululāte | ululāta | ululātum | ululātī | ululātae | ululāta |
Noun
editululātus m (genitive ululātūs); fourth declension
Declension
editFourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | ululātus | ululātūs |
Genitive | ululātūs | ululātuum |
Dative | ululātuī | ululātibus |
Accusative | ululātum | ululātūs |
Ablative | ululātū | ululātibus |
Vocative | ululātus | ululātūs |
References
edit- “ululatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “ululatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- ululatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.