usposobienie

Polish

Etymology

From usposobić +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /u.spɔ.sɔˈbjɛ.ɲɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: u‧spo‧so‧bie‧nie

Noun

usposobienie n

1. verbal noun of usposobić
2. disposition (a person's inherent qualities of mind and character)

Declension

Declension of usposobienie

	singular	plural
nominative	usposobienie	usposobienia
genitive	usposobienia	usposobień
dative	usposobieniu	usposobieniom
accusative	usposobienie	usposobienia
instrumental	usposobieniem	usposobieniami
locative	usposobieniu	usposobieniach
vocative	usposobienie	usposobienia

Related terms

• usposabiać

 

Further reading

• usposobienie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• usposobienie in Polish dictionaries at PWN