utuczenie

Polish

Etymology

From utuczyć +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /u.tuˈt͡ʂɛ.ɲɛ/
• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: u‧tu‧cze‧nie

Noun

utuczenie n

1. verbal noun of utuczyć

Declension

Declension of utuczenie

	singular
nominative	utuczenie
genitive	utuczenia
dative	utuczeniu
accusative	utuczenie
instrumental	utuczeniem
locative	utuczeniu
vocative	utuczenie

Further reading

• utuczenie in Polish dictionaries at PWN