vörkamen

See also: vorkamen and vorkämen

Low German

Etymology

From vör- +‎ kamen.

Verb

vörkamen (present kümmt vör, past keem vör, past participle vörkamen, auxiliary verb wesen)

1. to occur, happen
2. to seem, appear
3. to avoid that

Conjugation

Conjugation of vörkamen (class 3 strong verb, separable)

infinitive	vörkamen
	main clause		subordinate clause
indicative	present	preterite	present	preterite
1st person singular	kaam vör	keem vör	vörkaam	vörkeem
2nd person singular	kümmst vör	keemst vör	vörkümmst	vörkeemst
3rd person singular	kümmt vör	keem vör	vörkümmt	vörkeem
plural	kaamt vör	kemen vör	vörkaamt	vörkemen
imperative	present	—	—	—
singular	kaam vör
plural	kaamt vör
participle	present	past	—	—
	vörkamen	vörkamen