See also: varda, vardà, vārdā, and vārda

Icelandic

edit
 
Icelandic Wikipedia has an article on:
Wikipedia is

Pronunciation

edit

Etymology 1

edit

From Old Norse varða, from Proto-Germanic *warþō, an extension of a stem-verb *warōną (be on guard). See also Old High German warta (watch), Old Saxon warda, Middle Dutch warde.

Noun

edit
 
Varða.

varða f (genitive singular vörðu, nominative plural vörður)

  1. cairn
Declension
edit
Declension of varða (feminine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative varða varðan vörður vörðurnar
accusative vörðu vörðuna vörður vörðurnar
dative vörðu vörðunni vörðum vörðunum
genitive vörðu vörðunnar varða, varðna varðanna, varðnanna

Etymology 2

edit

Verb

edit

varða (weak verb, third-person singular past indicative varðaði, supine varðað)

  1. to affect, to concern, to regard
    Synonym: snerta
    Hvað varðar þig um það?
    What do you care about that?, What's it to you?
Conjugation
edit
varða – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur varða
supine sagnbót varðað
present participle
varðandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég varða varðaði varði varðaði
þú varðar varðaðir varðir varðaðir
hann, hún, það varðar varðaði varði varðaði
plural við vörðum vörðuðum vörðum vörðuðum
þið varðið vörðuðuð varðið vörðuðuð
þeir, þær, þau varða vörðuðu varði vörðuðu
imperative boðháttur
singular þú varða (þú), varðaðu
plural þið varðið (þið), varðiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
varðaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
varðaður vörðuð varðað varðaðir varðaðar vörðuð
accusative
(þolfall)
varðaðan varðaða varðað varðaða varðaðar vörðuð
dative
(þágufall)
vörðuðum varðaðri vörðuðu vörðuðum vörðuðum vörðuðum
genitive
(eignarfall)
varðaðs varðaðrar varðaðs varðaðra varðaðra varðaðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
varðaði varðaða varðaða vörðuðu vörðuðu vörðuðu
accusative
(þolfall)
varðaða vörðuðu varðaða vörðuðu vörðuðu vörðuðu
dative
(þágufall)
varðaða vörðuðu varðaða vörðuðu vörðuðu vörðuðu
genitive
(eignarfall)
varðaða vörðuðu varðaða vörðuðu vörðuðu vörðuðu
Derived terms
edit
edit

Etymology 3

edit

Noun

edit

varða

  1. indefinite genitive plural of vörður

Old Norse

edit

Etymology

edit

From Proto-Germanic *warþō, an extension of a stem-verb *warōną (be on guard). See also Old High German warta (watch), Old Saxon warda, Middle Dutch warde.

Transferred from a root cognate to English ward, the term initially referred to a guard station or similar. Often outfitted with cairns, initial reasons unclarified, later as markers, lookouts or beacon-platform, etc, the term was transferred as a synonym for said cairns. Compare Swedish vårdkase (fire beacon).

Noun

edit

varða f

  1. guard station with cairn as a road marker or platform for beacon, lookout or other
  2. cairn; further: memorial, monument
    • c. 16th century, Greenlandic Norse inscription on the Kingittorsuaq Runestone:
      ᛂᛚᛚᛁᚴᚱ᛫ᛍᛁᚴᚢᛆᚦᛍ᛬ᛍᚮᚿ᛬ᚱ᛫ᚮᚴ᛫ᛒᛆᛆᚿᚿᛂ᛬ᛐᚮᚱᛐᛆᚱᛌᚮᚿ᛬ᚮᚴᛂᚿᚱᛁᚦᛁ᛫ᚮᛍᛍᚮᚿ᛬ᛚᛆᚢᚴᛆᚱᛑᛆᚴ᛫ᛁᚿ᛬ᚠᛦᚱᛁᚱ᛫ᚵᛆᚴᚿᛑᛆᚵᚼᛚᚮᚦᚢ᛫ᚢᛆᚱᛑᛆᛐᛂ᛫ᚮᚴᚱᛦᛑᚢ᛬
      /El͡likr · Sikuaþs:so͡n:r · ok · Baan͡ne : Torta͡rson ok Enriþi · Osson : laukardak·in : fyrir · gakndag hloþu · ua͡rda te · ok rydu./
      Ärling Sigvatsson and Björne Torfridsson and Endre Åsesson, the Saturday before Rogation Day, laid cairn ”te and rydu” (some expression).
  3. grave cairn; further: gravestone
  4. road marker, guide marker
  5. beacon, pyre

Descendants

edit
  • Icelandic: varða
  • Swedish: vård, vål

Verb

edit

varða

  1. first-person singular past active indicative of verja